بیش از 70% بدن جوجه ها از آب تشکیل می شود استفاده از تصفیه آب صنعتی مرغداری برای افزایش کیفیت تولید در  مرغداری ها یک نیاز حیاتی می باشد مصرف آب با سختی بالا و عدم نصب تصفیه اب مرغداری در مرغداری ها باعث زیان های جبران ناپذیری می شود افزایش تلفات به میزان 20درصد یکی از این ضرر ها می باشد به دلیل تاثیر بد آب بی کیفیت و سختی بالای آب در متابولیسم جوجه ها و هضم غذا ، باعث کاهش میزان رشد جوجه ها و افزایش بیماری ها می شود.

تصفیه آب مرغداری

آب ناخالص دارای مقدار زیادی نمک باعث: عدم تمایل به حرکت ، تشنگی شدید ، ضعف عضلانی ، ضایعات کبد ، کلیه ها و روده ها و همچنین تأثیر منفی بر جذب کلسیم و کاهش کلسیم در خون می شود. از سوی دیگر بیش از ۷۸٪ وزن جوجه ها ۱ روزه است و بیش از ۶۹٪ وزن جوجه ها از آب تشکیل شده است. به عبارت دیگر می توان گفت به ازای هر کیلوگرم افزایش وزن مرغ گوشتی ، حدود ۳.۷ لیتر آب مورد نیاز است. مانند هر ارگانیسم دیگری در بدن مرغ و مرغ ، کم آبی بدن و همچنین مصرف ناسالم آب می تواند باعث بیماری شود و در موارد شدید منجر به مرگ مرغ شود. بنابراین ، تصفیه آب مزارع طیور از اهمیت زیادی برخوردار است.
به همین دلیل استفاده از دستگاه تصفیه آب در مرغداری ها جهت افزایش بهره وری توصیه می شود.

آب در تصفیه آب مرغداری با دستگاه تصفیه آب صنعتی یک ماده مغذی بسیار مهم است که اغلب اهمیت آن نادیده گرفته می شود. حیوانات بدون غذا مدت بیشتری زنده می مانند تا بدون آب، آب تمامی جنبه های متابولیسم یک حیوان را در بر می گیرد به نحوی که نقش مهمی در کنترل دمای بدن، هضم غذا و دفع فضوالت ایفا می کند. با تصفیه آب مرغداری در دماهای معمولی طیور معمولا ۲ برابر مقدار غذای مصرفی آب می خورند. در طول فصول گرم با دماهای بالاتر ، این میزان می تواند به ۲ و یا ۴ برابر هم برسد. طیور برای سالم ماندن نیازمند مقادیر کافی آب با کیفیت مناسب هستند. چندین فاکتور وجود دارند که کیفیت آب را تحت تأثیر قرار می دهند. این عوامل شامل رنگ، مزه و بوی آب و همچنین وجود باکتری و یا سایر میکروب ها در آن، سطوح مواد معدنی و سایر فاکتورهای شیمیایی و فیزیکی می شوند.

تصفیه آب مرغداری ، آب اشامیدنی طیور باید شفاف، بی مزه، بی بو و بی رنگ باشد. آب آلوده بر اساس میزان و نوع آلودگی؛ علائم خارجی مشخصی دارد. وجود اجزایی مانند خاک رس، گل و الی و مواد آلی در آب می تواند رنگ آن را کدر کند. چنین آبی می تواند مانع عملکرد صحیح تجهیزات آبخوری شده و بطور مستقیم دارای تأثیرات منفی بر روی گله طیور باشد آبی که دارای رنگ قرمز – قهوه ای است ممکن است دارای مقادیر اضافی روی باشد رنگ آبی، آب می تواند نمادی از وجود مقادیر اضافی مس باشد بوی تخم مرغع گندیده در آب می تواند نشانه ای از وجود هیدروژن سولفید در آب باشد.

استاندارد آب مرغداری

استاندارد آب مرغداری برای جلوگیری از مرگ و میر طیور و کمک به روند رشد آنها به صورت زیر است:

سختی آب

سختی آب مربوط به میزان مواد معدنی نامحلول در آب مانند کلسیم و منیزم بر می گردد. آب سخت دارای سطوح بالاتری از این مواد معدنی بوده و می تواند باعث تشکیل لایه لجنی در خطوط آبرسانی گردد. سختی آب همچنین میزان اثرگذاری صابون و انواع ضدعفونی کننده ها را کاهش داده و از طرفی عملکرد برخی داروها را مختل می کند. آب سخت می تواند باعث زنگ زدگی و سایر عوارض منفی در تجهیزات آبخوری نیز گردد.

مقادیر مواد معدنی 

آب بطور طبیعی حاوی مقادیر زیادی مواد معدنی است. مقادیر مواد معدنی موجود در آب معمولا در حدی هستند که متابولیسم و دستگاه گوارش طیور را تحت تأثیر قرار نمی دهند. اگر مقادیر برخی از این مواد معدنی از حد طبیعی خارج شود می تواند تأثیر منفی بر عملکرد طیور داشته باشد

منیزیم

سطح نرمال منیزیم در آب حدود ۱۴ میلی گرم بر لیتر است. طیوری که آب مصرفی شان حاوی سطوح بالای منیزیم می باشد دارای مدفوعی شل هستند. در صورت وجود سطوح بالای سولفات، منیزیم می تواند با آن واکنش دهد که در این صورت سطوح منیزیم موجود با اهمیت می شوند. در صورتی که سطح سولفات موجود در آب در حد نرمالی باشد، سطح منیزیم به اندازه ۶۸ میلی گرم در لیتر می تواند تأثیر منفی بر عملکرد نشان دهد. ترکیب سطوح منیزیم به اندازه ۵۰ میلی گرم در لیتر با سطح سولفات بالای ۵۰ میلی گرم در لیتر تأثیر منفی بر عملکرد طیور خواهد گذاشت.

سدیم

سطوح بسیار باالی سدیم دارای اثرات ادرار آور می باشند. سطوح نرمال سدیم در آب حدود ۳۲ میلی گرم در لیتر می باشد. سطوح بالایی ۵۰ میلی گرم در لیتر، همراه با مقادیر بالای سولفات یا کلراید تأثیر منفی بر عملکرد می گذارد. سطوح بالای سدیم همچنین باعث افزایش آب مصرفی و رطوبت بستر می گردد که این امر می تواند تأثیر منفی بر کیفیت هوای سالن مرغداری گردد.

کلراید

سطوح بالای کلراید متابولیسم طیور را به طور منفی تحت تأثیر قرار می دهد. سطح نرمال کلراید باید زیر ۵۰ میلی گرم در لیتر می باشد. سطوح حدود ۱۴میلی گرم بر لیتر کلراید در صورت ترکیب با سطح سدیم برابر ۵۰ میلی گرم در لیتر، دارای اثرات زیانبار بر عملکرد طیور می باشد. طیور می توانند در صورت نرمال بودن سطح سدیم؛ سطوح کلراید تا حد ۲۵ میلی گرم در لیتر را تحمل کنند. سطوح بالای کلراید می تواند مصرف آب و رطوبت بستر را افزایش دهد.

سولفات 

در صورت وجود منیزیم و یا سدیم، سطوح بالای سولفات دارای اثرات منفی می باشند. سطوح ۵۰ میلی گرم در لیتر سولفات، می تواند تأثیر منفی بر عملکرد طیور داشته باشد و این در شرایطی است که سطوح سدیم و منیزیم به همان اندازه یعنی ۵۰ میلی گرم در لیتر باشند. مقادیر بالای سولفات همچنین می تواند جذب روده ای سایر مواد معدنی مانند مس در طیور را مختل نماید.

نیترات ها و نیتریت ها 

آلودگی های نیتروژنی آب معمولا به شکلی از نیترات ها یا نیتریت ها اتفاق می افتد. نیترات در خلال تجزیه مواد آلی تولید و نیتریت در طول مراحل میانی تجزیه ترکیبات آلی به وجود می آید. وجود نیترات ها و یا نیتریت ها در آب معمولا نشانگر این است که آب با زائده هایی چون کود یا فضولات حیوانی آلوده شده است. نیترات ها مواد قابل انحلالی بوده و می توانند همراه با زائده های سطحی حرکت نموده و یا از طریق نفوذ به خاک به آب های زیرزمینی راه پیدا کنند.

نیترات به خودی خود غیر سمی است اما بعد از آشامیده شدن به همراه آب، میکرو ارگانیسم های موجود در دستگاه گوارش طیور، نیترات را به فرم سمی تری از نیتریت تبدیل می کنند به محض اینکه نیتریت جذب جریان خون می گردد، به طور بسیار محکمی به هموگلوبین خون )که عموماً اکسیژن حمل می کند( چسبیده و میزان ظرفیت نقل و انتقال اکسیژن توسط خون را کاهش می دهد. آلودگی طولانی مدت با نیترات و یا نیتریت می تواند باعث کاهش میزان رشد، کاهش میزان غذای مصرفی و یا ایجاد اختلال در تناسب بین این دو عامل یعنی میزان غذای مصرفی و رشد طیور گردد.

منگنز

سطوح بالای منگنز می تواند باعث ایجاد طعم و مزه نامطبوعی گردیده و در نتیجه میزان مصرف آب در طیور را کاهش دهد مس ترکیب مس با فسفر نقشی اساسی در رشد استخوان های طیور ایفا می کند. دام ها بیش از طیور در معرض مسمومیت با مس قرار می گیرند. مقادیر بسیار بالای مس می تواند طعمی تلخ به آب داده و باعث لطمه به کبد گردد.

مزیت های تصفیه آب مرغداری

•  جلوگیری از مرگ و میر طیور

استفاده از آب تصفیه نشده می‌تواند طیور را به خطر بیاندازد، زیرا آب آلوده به میکروب‌ها و مواد شیمیایی مضر، می‌تواند منجر به بیماری و مرگ و میر طیور در مرغداری‌ها شود. با استفاده از دستگاه تصفیه آب در صنایع مرغداری، آب مورد نیاز برای آشامیدن طیور تصفیه می‌شود و خطرات بهداشتی حذف می‌شوند.

• افزایش کیفیت محصول و همچنین تاثیر در تغذیه سالم پرندگان

آب تصفیه شده می‌تواند کیفیت محصولات مرغداری را بهبود بخشیده و تأثیر مثبتی بر تغذیه سالم پرندگان داشته باشد. آب آلوده می‌تواند به عوامل زیستی و شیمیایی نفوذ کرده و کیفیت گوشت و تخم مرغ را تحت تأثیر قرار دهد. با استفاده از آب تصفیه شده، محصولات مرغداری بهداشتی‌تر و با کیفیت تر خواهند بود.

• استفاده از دستگاه آب شیرین کن مرغداری، به تأثیر واکسن ها کمک میکند.

استفاده از دستگاه آب شیرین کن مرغداری، به تقویت اثر واکسن‌ها کمک می‌کند. آب تصفیه شده، از آلودگی‌ها و آلودگی‌های میکروبی و ویروسی پاک شده و می‌تواند بهبود اثر واکسن‌ها و جلوگیری از انتشار بیماری‌ها را تضمین کند.

• مقاوم شدن طیور در برابر برخی بیماری ها

آب تصفیه شده می‌تواند به مقاومت طیور در برابر بیماری‌ها کمک کند. با حذف عوامل آلوده از آب، احتمال ابتلا به بیماری‌ها کاهش می‌یابد و طیور، قوی‌تر و مقاوم‌تر در برابر عوامل بیماری‌زا خواهند بود.

• استفاده از آب تصفیه شده در مرغداری ها، باعث بالا رفتن بهره وری و افزایش تولید خواهد شد.

استفاده از آب تصفیه شده در مرغداری‌ها می‌تواند به افزایش بهره‌وری و تولید موجب شود. آب تصفیه شده به طور مستقیم می‌تواند برای آبیاری منابع طبیعی مورد استفاده قرار گیرد و در نتیجه، منابع آب صرفه‌جویی شده و بهره‌وری افزایش یابد.

• تأثیر مثبت اقتصادی

استفاده از آب تصفیه شده در مرغداری‌ها از نظر اقتصادی کاملاً به صرفه است. با کاهش هزینه‌های مربوط به خرید آب شهری یا آب معدنی و همچنین کاهش هزینه‌های درمان بیماری‌ها، مرغداری‌ها می‌توانند سود بیشتری را به دست آورند.

با توجه به این مزایا، استفاده از دستگاه تصفیه آب در مرغداری می‌تواند بهبود و بهره‌وری در این صنعت را به همراه داشته باشد و در نهایت، منجر به تولید محصولات با کیفیت و سالم‌تر خواهد شد.

خرید تصفیه آبRO از آوین گستر البرز

مشتریان محترم در سرتاسر ایران می توانند برای خرید سیستم RO و سایر محصولات آب شیرین کن صنعتی با شماره های درج شده بر روی سایت تماس بگیرند و از مشاوره های کارشناسان آوین گستر البرز بهره مند شوند.

بحران آب آب عنصری اساسی برای زندگی و ادامه حیات همه موجودات زنده است و اساس پایداری زندگی در کره زمین است. در قرن حاضر مسئله آب یکی از چالش های مهم است که باعث ایجاد تحولات وسیعی درکل جهان شده است. در دهه های اخیر موضوع آب و چالش های مربوط به کمبود آب موضوع اصلی مذاکرات بین المللی قرار گرفته است به طوری که کارشناسان بر این باورند جنگ های آینده جنگ بر سر مسائل آب است.

کشور ایران نیز مانند بسیاری از کشورهای جهان با مسئله کمبود آب مواجهه است که در سال های اخیر این مشکل اهمیت بیشتری پیدا کرده است. در این مقاله سعی می کنیم به بحران کم آبی و راه های مقابله با آن بپردازیم.بحران آب کم آبی کمبود آب  بحران آب

دلایل بحران آب در ایران

ایران به دلیل موقعیت جغرافیایی به عنوان یکی از کشورهای خشک و نیمه خشک شناخته شده و این مساله مخصوصا در بخش های شرقی و مرکزی بیشتر دیده میشود. علاوه براین، دلایل متعددی در رخ دادن و مواجه شدن با کمبود و بحران آب در ایران وجود دارند که برخی از آنها عبارتند از:

• خشکسالی و بحران آب در ایران
• کشاورزی ناکارآمد
• سوء مدیریت و عطش توسعه
• مصرف بی رویه و سوء مدیریت منابع آبی
• رشد سریع و الگوی نامناسب استقرار جمعیت

خشکسالی و بحران آب در ایران

در حالت کلی ایران از جمله کشورهایی می باشد که بارندگی کمی در طول سال داشته و به همین دلیل اغلب مناطق آن بیابانی و کویری بوده و با کمبود منابع آبی مواجه است. علاوه براین، در دو دهه اخیر با مشکل خشکسالی مواجه هستیم و به شدت بر میزان بارندگی ها در طول سال تاثیر منفی ایجاد نموده است. به طوریکه متوسط بارندگی 154 میلیمتری در سال به 150 میلیمتر کاهش یافته است.

رشد سریع و الگوی نامناسب استقرار جمعیت

جمعیت ایران در قرن نوزدهم میلادی زیر ۱۰ میلیون نفر تخمین زده می‌شود. در حالی‌که در سال ۱۹۷۹ جمعیت ایران به ۳۵ میلیون نفر و در دو دهه بعد از آن جمعیت ایران به دو برابر یعنی ۷۰ میلیون نفر افزایش پیدا می‌کند. جمعیت بیشتر به غذای بیشتری نیاز دارد. به همین دلیل تولید محصولات کشاورزی به شدّت افزایش یافته و آب‌های زیرزمینی و روان به سرعت مصرف شدند.

محصول سادهٔ این رشد سریع جمعیت، افزایش تقاضای آب و متناسب با آن کاهش شدید سرانهٔ آب در دسترس است. سرانه کنونی آب در دسترس ایران با ۱٬۳۰۰ مترمکعب، کمی بالاتر از متوسط خاورمیانه و شمال آفریقا است. اما این مقدار بسیار پایین‌تر از متوسط جهانی (۷٬۰۰۰ مترمکعب) است.

با این حال مصرف خانگی مردم از آب‌های زیرزمینی تنها هشت تا هفت درصد است که رقم بالایی محسوب نمی‌شود. با توجه به این که بیشتر مصرف آب ایران در بخش کشاورزی است و مصرف خانگی سهم کمی در استفاده از آب دارد، صرفه جویی مردم ایران تأثیر زیادی بر بحران کمبود آب کشور ندارد. خانه‌ها تنها ۷ درصد آب موجود در کل کشور را استفاده می‌کنند و اگر بیست درصد صرفه جویی در مصرف آن‌ها محقق شود صرفاً ۱٫۵ درصد آب کشور نجات پیدا می‌کند.ولی صرفه‌جویی در مصرف غذایی می‌تواند تأثیر زیادی بر مصرف آب در بخش کشاورزی بگذارد.

توزیع مکانی جمعیت افزون بر رشد جمعیت از عوامل عدم تطابق میان آب در دسترس و تقاضای آب است. نابرابری اقتصادی، فرصت‌های شغلی و شرایط زندگی بهتر در مناطق شهری باعث افزایش شهرنشینی و مهاجرت از مناطق روستایی و شهرهای کوچک به مناطق عمدهٔ شهری شده‌است، مانند تهران بزرگ، که میزبان ۱۸ درصد از جمعیت کشور است. در حال حاضر، ۷۰ درصد از جمعیت ایران شهرنشین است. توزیع مکانی موجود و افزایش و تمرکز جمعیت در شهرهای بزرگ‌تر که هم‌اکنون نیز برای تأمین آب مورد نیاز خود دچار مشکل هستند، توازن عرضه و تقاضای آب در مناطق شهری را با چالش روبرو کرده‌است. هشدار در مورد خطر جیره‌بندی در عرضهٔ آب در ماه‌های تابستان در شهرهای بزرگ‌تر رایج است.

سرعت شهرنشینی، مهاجرت به شهرهای بزرگ و توسعه اراضی مستلزم افزایش مداوم در تأمین آب با رشد سریع تقاضای آب در مناطق شهری است. افزایش مداوم تقاضای آب بسیار نگران‌کننده است. با گسترش سریع شهرنشینی، تمایل به توسعهٔ بخش صنعت و تلاش‌ها برای شناسایی منابع اضافی تأمین آب، تقاضای آب را افزایش داده‌است.

سوء مدیریت و عطش توسعه

منابع آب ایران به‌طور جدی از ساختار نامناسب حکمرانی و مدیریت آب رنج می‌برد. در بخش آب، تعدد ذی‌نفعان و تنظیم منابع آب به‌طور طبیعی با درگیری‌ها و رقابت‌ها همراه است. سازمان حفاظت محیط زیست ایران قدرت سیاسی محدودی دارد و فاقد ظرفیت مورد انتظار برای اجرای مقررات جلوگیری از آسیب‌های محیط زیستی است. همچنین ساختار سلسله مراتبی سیستم مدیریت آب در ایران فرصت‌هایی را برای فساد و ناکارآمدی جدی در تبدیل تصمیمات به عمل، ایجاد می‌کند.

چاه‌ها به سرعت در حال گسترش هستند. اما داده‌های سراسر کشور نشان می‌دهد که استخراج آب زیرزمینی در حال کاهش است. بر اساس تجزیه و تحلیل داده های ملی، ایران از آب های زیرزمینی بیشتر از آنچه که بتوان به طور طبیعی شارژ کرد، استفاده می‌کند. درست همانگونه که هر سال چاه‌های بیشتری زمین را بهره‌برداری می‌کنند، دبی کلی آنها کاهش می‌یابد. در سراسر کشور، سطح آب زیرزمینی به طور متوسط تقریبا نیم متر در سال افت می‌کند.سازمان محیط‌زیست سرعت استفاده از منابع آب زیرزمینی در ایران را در قیاس با استاندارد جهانی سه برابر بیشتر تخمین می‌زند. این برداشت بی‌رویه عامل خشکیدن ۲۹۷ دشت از ۶۰۰ دشت ایران می‌باشد.همچنین بخاطر عدم رسیدگی به شبکهٔ انتقال آب ۳۵ میلیارد مترمکعب آب در مسیر انتقال هدر می‌رود. مطابق گزارش شرکت آب و فاضلاب و دانشکده محیط زیست دانشگاه تهران، تا شهریور ۱۳۹۴ ۴۰٪ از شبکهٔ آب کشور فرسوده اعلام شد. ۱۳٪ از کل هدر رفتن آب ایران تا این تاریخ به موجب همین فرسودگی بوده‌است.

تلاش ایران برای مدرنیزه شدن، در کنار پیشرفت‌های قابل‌توجه در توسعه زیرساخت‌ها قبل و بعد از انقلاب ۱۳۵۷، باعث توجه کمتر به اثرات محیط زیستی طولانی‌مدت به دلیل تعجیل برای ساخت زیرساخت‌ها و توسعه فناوری شد. در نتیجه این وضعیت ارتباط مهم بین توسعه و محیط زیست تا حد زیادی نادیده گرفته شد، و اجرای پروژه‌های زیربنایی و مهندسی به‌طور جدی محیط زیست را تحت تأثیر قرار داد که اثرات منفی آن بر سلامت مردم و بر سیستم‌های طبیعی مشاهده شده یا در طولانی مدت دیده خواهد شد. با وجود اثرات محیط زیستی و اقتصادی، تشنگی برای توسعه فنی و تکنولوژی سریع (به‌جای توسعه پایدار) هنوز هم عامل اصلی تصمیم‌گیری‌های توسعه‌ای کشور است.

دوگانه مدیریت آب و پایداری محیطی چندان هم جدید نیست. اما در حال رشد است. در طول دهه‌های متمادی، ایران با راه‌حل‌های مهندسی خودنمایانه و مبتنی بر عرضه مانند ساخت سد و تونل‌های انتقال آب به منظور تأمین امنیت آب، وسوسه شده‌است. اما ایران باید قبلاً دریافته باشد که انتقال بین‌حوضه‌ای -انتقال آب از یک منطقه جغرافیایی به منطقه دیگر، معمولاً در مسافت‌های طولانی- درمان قطعی نیست. مجموعه‌ای از انحرافات آب از سرآب‌های غربی رودخانه کارون در طی چند دهه بیش از دو برابر جریان طبیعی رودخانه زاینده رود، منبع اصلی آب سطحی برای یک قطب استراتژیک اجتماعی-اقتصادی در ایران مرکزی را افزایش داد، اما این امر باعث ترویج توسعه لجام گسیخته شد و مردم را به نقل مکان به آن ترغیب کرد. چندین سال است که نامزدهای مجلس با وعده‌ی آوردن کارخانجات به شهرهایشان، نتیجه‌ی انتخابات را از آن خود می‌کنند. به همین ترتیب، شهرهای بزرگتر با نمایندگان مجلس بیشتر از قدرت بیشتری برخوردارند.در نتیجه، افزایش درگیری‌های آبی، کشاورزان را بر علیه مصرف‌کنندگان شهری، استان‌ها را بر علیه یکدیگر، و ایران را بر علیه همسایگان خود قرار می‌دهد.

مصرف بی رویه و سوء مدیریت منابع آبی

عدم رعایت استانداردها در کشاورزی و بخش های صنعتی و حتی زندگی شهری همگی باعث شده اند تا مصرف آب در ایران بی رویه و غیر قابل مقایسه با سایر کشورها باشد. استفاده از روش های آبیاری غرقابی، آبیاری فضای سبز شهری و شستشوی معابر و غیره با آب آشامیدنی از بزرگترین مشکلات در ایران می باشند که همه ساله بحران آب را جدی تر می کنند. علاوه براین، در کارخانجات و کارگاه های تولیدی و معادن نیز آب زیادی مصرف و آلوده شده و در نهایت به عنوان آب غیر قابل استفاده از چرخه خارج خواهند شد.

کمبود آب در ایران

با توجه به میزان منابع آب و سرانهٔ مصرف، ایران از جمله کشورهایی است که در گروه کشورهای مواجه با کمبود فیزیکی آب قرار دارد. این گروه شامل کشورهایست که در سال ۲۰۲۵ با کمبود فیزیکی آب مواجه هستند. این بدان معناست که حتی با بالاترین راندمان و بهره‌وری ممکن در مصرف آب، برای تأمین نیازهایشان آب کافی در اختیار نخواهند داشت. حدود ۲۵ درصد مردم جهان از جمله ایران مشمول این گروه می‌باشند.

براساس شاخص فالکن مارک، کشور ایران در آستانه قرار گرفتن در بحران آبی است. با توجه به اینکه در دهه‌های ۱۳۸۰ و ۱۳۹۰ خورشیدی حدود ۶۹ درصد از کل آب تجدیدپذیر سالیانه مورد استفاده قرار می‌گیرد، براساس شاخص سازمان ملل، ایران نیز اکنون در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد. بر اساس شاخص مؤسسه بین‌المللی مدیریت آب نیز، ایران در وضعیت بحران شدید آبی قرار دارد.با نرخ بهره‌برداری کنونی، ۱۲ استان از ۳۱ استان ایران طی ۵۰ سال آینده سفره‌های زیرزمینی خود را به طور کامل خالی خواهند کرد.

راهکارهای مدیریت آب

همان طور که اشاره شد برخی از دلایل که منجر به جدی تر شدن بحران آب در ایران شده اند؛ از قبیل خشکسالی و کاهش بارندگی غیر قابل کنترل می باشند. در مقابل برخی دیگر از دلایل را می توان با مدیریت صحیح و استفاده از تکنولوژی و فناوری تا حد زیادی رفع نمود. از جمله راهکارهای مدیریت آب در ایران می توان به موارد زیر اشاره نمود:

استانداردسازی کشاورزی و آبیاری

بیشترین مصرف آب را در بخش های کشاورزی شاهد هستیم و سالانه مقدار زیادی از آب سفره های زیرمینی و چاه و قنات ها توسط مزارع کشاورزی استفاده میشود. علاوه براین، در این صنعت از کودهای شیمیایی و آفت کش های شیمیایی به وفور استفاده شده و به همین دلیل منجر به آلوده شدن آب ها می شوند. استفاده از روش های آبیاری نوین از جمله آبیاری قطره ای و انتخاب محصولات مناسب با هر اقلیم برای کشت از جمله راهکارهای مدیریت آب در این حوزه می باشند.

مدیریت بحران آب در ایران با بازیافت فاضلاب

یکی از راهکارهای مهم و کاربردی تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از آن دربخش صنعت و کشاورزی است.با استفاده از سیستم های تصفیه فاضلاب در صنایع و تصفیه و استفاده مجدد از آن می توان در مصرف آب صرفه جویی کرد و همچنین از آلودگی محیط زیست جلوگیری کرد.