نیاز به آب شیرین یک نیاز اساسی برای بقاست. بیش از ۱٫۵ میلیون کیلومتر مکعب آب، ٪۷۰ سطح زمین را پوشانده است؛ اما ٪۹۷٫۵ این حجم از آب را آب‌های شور تشکیل می‌دهد. ٪۹۹ آب‌های شیرین باقی‌مانده نیز به شکل یخچال‌های طبیعی و یا رطوبت خاک در زمین وجود دارند و استفاده از آنها برای انسان ممکن نیست. ٪۱ باقیمانده به‌عنوان آب مناسب که می‌تواند به مصرف جانداران برسد، در نظر گرفته می‌شود. متأسفانه منابع آب شیرین بر روی کره زمین با سرعتی در حدود ۲۰۰ میلیارد مترمکعب بر روز در حال مصرف است و همین منابع آب شیرین محدود نیز به شکل مناسبی بر روی کره زمین تقسیم‌نشده است.

در حال حاضر بیش از نیمی از جمعیت جهان که از ساکنین بیش از ۸۸ کشور تشکیل می‌شوند، از کمبود منابع آب شیرین رنج برده و پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰، این مقدار به بیش از ٪۶۰ برسد. دلیل این امر رشد سریع جمعیت جهان، تغییر در سبک زندگی مردم، افزایش فعالیت‌های صنعتی و افزایش آلاینده‌هاست که منابع آب شیرین را آلوده می‌کند. استفاده از آب ناسالم دلیل بروز بیش از ٪۸۰ بیماری‌هاست و یک‌سوم آمار مرگ‌ومیر در کشورهای درحال‌توسعه به دلیل عدم دسترسی به منابع آب شیرین سالم و کافی اتفاق می‌افتد.

روش های تصفیه آب دریا و آب های شور

علاوه بر کمبود منابع آب شیرین بر روی کره زمین، عدم پراکندگی صحیح آنها در کشورهای مختلف باعث شده است تا بیش از 80 کشور در دنیا با مشکل کمبود آب مواجه باشند. به همین دلیل لازم است با روش های تصفیه آب شور و شیرینی سازی آب های دریا به این مشکل غلبه کرد. روش های مورد استفاده برای جداسازی و کاهش مقدار نمک موجود در آب های شور را می توان در یک تقسیم بندی کلی در سه گروه قرار داد که عبارتند از:

• شیرین سازی آب دریا با روش های حرارتی
• تصفیه آب دریا با روش های غشایی
• تصفیه آب شور با روش های ترکیبی